Pendleton

Zondag rijden we van Portland naar Pendleton langs de Columbia Rivier. Op sommige plaatsen is de rivier heel breed en lijkt het net een meer. Er liggen diverse dammen in het meer om elektriciteit op te wekken. Ook liggen er verschillende watervallen langs de route. We stoppen bij de Multnomah watervallen. Dit is een dubbele waterval, eerst valt het water 190 mtr naar beneden in een soort opvangbasin en daarna nog een keertje naar beneden. Het is er erg druk. Deze route wordt blijkbaar door veel Amerikanen gereden of het is gewoon een uitje op de zondag. We lopen de route naar het overlook viewpoint  bovenop de waterval. Het lijkt een kort wandelingetje van 1,6 miles, maar duurt toch wel wat langer. Vooral omdat we omhoog lopen in een soort slingerweg langs de berg. Bovenaan kijken we uit over de Columbia rivier en kunnen we aan de andere kant van de rivier Washington State zien liggen. De rivier is de scheidslijn tussen de twee staten (Oregon en Washington State).

We vervolgen de interstate 84 highway naar Pendleton. Het is een gemakkelijke route vandaag, gewoon rechtdoor de I84 af. Het landschap verandert en de temperatuur stijgt langzaam naar 35 graden. Als we stoppen voor een wc-stop voelen we de warmte buiten. In de auto hebben we airco, maar buiten is het echt een droge warme luchtstroom. We zien ook geen bomen meer, maar geel kaal grasland en vage bergen in de verte.

De slogan van Pendleton is ‘Let’ur buck’ wat verwijst naar de jaarlijkse rodeo (vrij vertaald: laat haar (=paard) maar bokken. Blijkbaar is rodeo met merries en niet met hengsten..). Helaas voor ons is het rodeo pas in de tweede week van september. Nu is er weinig te beleven in Pendleton behalve een ondergrondse tour, een leeg rodeo arena (de Round-Up), een (wereld)beroemde wollen deken fabriek en een groot wildhorse casino. Maar ach, het is hier ook te warm voor hicking of mountainbiken en het zwembad bij ons hotel is heerlijk koel en heeft ligbedden. We genieten even van de rust van het nietsdoen de zon, het zwembad en de warmte. ’s Avonds gaan we eten in het stadje. Koen denkt dat de restaurants dicht zijn, want we zien geen mensen lopen of op het terras zitten. Maar niets is minder waar. De mensen zitten binnen in de koele airco en daar is het best gezellig. Het eten is real American voedsel, veel burgers, taco’s en wraps dus. Met bacon, eggs and lots of cheese. Eén avond eten we bij Hamley's Steakhouse, het lijkt wel een museum met allerlei dingen van het rodeo die hier staan. We kijken onze ogen uit. Wat een feest moet dat zijn als het Pendleton Round-Up event (zo heet het rodeo) er is. Dat is echt het hoogtepunt van dit stadje.

De rondleiding in de woolen mill factory (wollen deken fabriek) doet denken aan het Tilburgs textielmuseum, ook hier staan grote weefgetouwen die dekens maken. Peter koopt alvast een muts en sjaal voor komende winter, hier heeft hij het echt niet nodig. Op de sjaal zit een ontwerp van de Pendleton factory, een soort indianen tekening. Ze hebben hier veel respect voor de oorspronkelijke bewoners van Amerika.

Peter gaat met Roos vroeg op om foto’s te nemen van de zonsopgang. We kijken met het hotel zo de vallei in en dat geeft mooie beelden in de ochtend.

We vervolgen morgen onze reis naar het stadje John Day. Hier wacht ons één van de zeven wonderen van Oregon, nl. de painted hills. We kijken er naar uit om weer actief te zijn na deze paar dagen rustig aan doen. De batterij is weer opgeladen voor onze laatste 10 dagen in de USA.